جواب: خير، بلکه ثبوت اول ماه از پنج راه ثابت میشود که عبارتند از:
1. خود انسان ماه را ببيند.
2. شياعی که از آن يقين حاصل شود، بلکه مطلقا هر شياعی به شرطی که مورد تهمت نباشد و نيز هر چيزی که بسبب آن برای انسان يقين حاصل شود.
3. دو مرد عادل بگويند ماه را ديدهايم، ولی اگر وصف ماه را بر خلاف يکديگر بگويند، اول ماه ثابت نمیشود.
4. سی روز از اول ماه شعبان بگذرد که به جهت آن، اول ماه رمضان ثابت میشود. و سی روز از اول ماه رمضان بگذرد که بر اثر آن، اول ماه شوال ثابت میشود.
5. حاکم شرع حکم کند اول ماه است.
جواب: ديدن هلال با اينگونه آلات و يا با چشم مسلح كافی نيست و حجت نمیباشد مگر آنكه با آنها جای هلال را مشخص نموده كه بتوان آن را با چشم مجرّد ديد.
جواب: بله ـ در فرض سؤال ـ کفايت میکند.
جواب: اول ماه قمری با رؤيت هلال در بلاد خود يا بلاد متقارب در افق بلاد خود ثابت میشود، البته اگر در بلادي که شرق بلاد شما بوده هلال رؤيت شود برای بلاد شما كه غرب واقع شده چنانچه در یک نیم کره باشد نيز ثابت میگردد و نه برعکس.
جواب: اگر بلاد جهت شرق با آن بلاد متقارب در افق بوده و فاصله بيش از بيست دقيقه در وقت نماز بين آنان نباشد میتوان طبق افق آن بلاد رفتار نمود، والا بر تقويم نمیشود اعتماد کرد، بلکه بايد اول ماه را بعد از اکمال عدّه و گذشتن سي روز از ماه قبل بدانند.
جواب: هم افق بودن در جهت طول است نه عرض، و از لحاظ اختلاف در شروق و غروب خورشيد بيست دقيقه بيشتر نباشد.
جواب: بله، اگر ماه در بلادي که شرق بلاد شما بوده هلال رؤيت شود برای بلاد شما كه غرب واقع شده است نيز ثابت میباشد.
جواب: چنانچه يقين به ثبوت هلال حاصل نشود به مرجع تقليد خود رجوع کند.
جواب: ملاک رؤيت هلال است، کوچکي، باريکي، پايين بودن و زود غروب کردن هلال و همچنين عکس آن يعني بلند بودن و دير غروب کردن آن، دليل نمیشود که شب اول يا دوم بوده است.
جواب: بنابر احتياط واجب استهلال در اول ماه رمضان و شوال واجب کفايي بوده و همچنين است ماههاي ديگر براي افرادي که نسبت به اول ماه حکم الزامي مانند نذر روزه اول ماه داشته باشند.
جواب: روزي را که انسان شک دارد، آخر ماه شعبان است يا اول ماه رمضان، واجب نيست روزه بگيرد، و اگر بخواهد روزه بگيرد، نمیتواند نيّت روزه ماه رمضان کند، و بنابر احتياط مستحب نيّت نکند که اگر ماه رمضان است، روزه ماه رمضان و اگر ماه رمضان نيست روزه قضا يا مانند آن باشد، بلکه يا نيّت روزه قضا يا مستحب و يا مانند آن بنمايد و چنانچه بعد معلوم شود ماه رمضان بوده، روزه ماه رمضان حساب میشود.
جواب: به اذان عارف، يعني: وقت شناس و مورد اطمينان، ميتوان اعتماد نمود و طبق آن امساک کرد و نماز خواند.
جواب: همينطور که در رساله آمده است، امساک در دو طرف روز بايد قدري باشد که يقين حاصل گردد که کل روز را روزه شده است، بله مستحب است که امساک، ده تا پانزده دقيقه باشد.
جواب: خير، ولي سحری خوردن مستحب است.
جواب: بله کفايت میکند، ولي اولي اين است که نيت روزه يک ماه را نموده و براي هر روز نيز تجديد نيت کند.
جواب: اگر نداند ماه رمضان است يا فراموش نمايد و روزه ديگری را نيت کند، روزه ماه رمضان حساب میشود اما اگر بداند ماه رمضان است و عمداً نيت غير از آن کند، نه روزه ماه رمضان حساب میشود و نه روزهای که قصد کرده است.
جواب: چنانچه براي انجام فرمان خدا روزه گرفته باشد کافی است.
جواب: اگر منظور از روزه احتياطي: احتياط واجب باشد، جايز نيست. بلوغ پسران در ماه مبارك
جواب: بلوغ است، يعني: دختران با تمام کردن نه سال قمري روزه، نماز و همه واجبات شرعي بر آنان واجب میگردد، و پسران با يکي از سه علامت واجب میشود؛
1. موي زهار که موي سياه و خشن است زير ناف او پيدا شود.
2. محتلم گردد.
3. اگر هيچ کدام از دو علامت قبلي حاصل نشده، پانزده سال قمري او تمام گردد.
جواب: بايد قضاي آنرا بجا آورد.
جواب: در غير موارد تقيه افطار قبل از مغرب شرعي جايز نيست.
جواب: نيت قطع روزه، سبب باطل شدن روزه میشود، بله حق ندارد نيت خود را جامه عمل بپوشاند زيرا هم قضا و هم کفاره بر او واجب میگردد، بلکه بايد از تصميم خود منصرف شده و روزه خود را ادامه دهد، و بعد از ماه مبارک رمضان آن را قضا کند؛ و اگر اين مطلب در غير از ماه رمضان پيش آيد و وقت تجديد نيت نگذشته باشد، تجديد نيت کرده و روزه او صحيح خواهد بود.
جواب: چنانچه انسان روزههاي خود را با کار حرام مانند استمنا باطل کرده باشد، پس اگر نميدانسته اين کار حرام است قضا ندارد، ولي اگر ميدانسته حرام است ولي نميدانسته موجب بطلان روزه است، پس اگر ندانستن او از روي جهل قصوري بوده، فقط قضا دارد و کفاره لازم ندارد و الا به اضاﻓة قضا، کفاره جمع، بنابر احتياط واجب نيز دارد و البته بايد از آن توبه و استغفار نمايد.
جواب: چنانچه آن را عمدا فرو نبرد روزهاش باطل نيست.
جواب: اگر يقين يا اطمينان به خون داشته باشد فرو بردن آن حرام است و روزه او باطل میشود، ولي اگر شک کند بنابر احتياط واجب لازم است فحص نمايد و چنانچه فحص نکرده آب دهن خود را فرو برد و بعد معلوم شود خون با آن بوده روزه او باطل است.
جواب: روزه را بنابر احتياط واجب باطل میكند.
جواب: چنانچه اجزاء و ذرّاتی ولو كم از آن وارد حلق شود روزه را باطل میكند.
جواب: شستن دهان و مضمضه نمودن در حال روزه کراهت دارد و اگر بعد از مضمضه بخواهد آب دهان خود را فرو برد سزاوار است سه مرتبه آب دهان را بيرون بريزد.
جواب: روزه صحيح است و قضايی بر عهده شما نيست.
جواب: بخاری که معمولا در حمام است باطل کننده روزه نيست اما بنابر احتياط واجب روزهدار عمداً غبار و يا بخار غليظ را به حلق خود نرساند.
جواب: چنانچه اجزاء و ذرّاتی داشته باشد که وارد حلق شوند روزه را باطل میكند.
جواب: عطر زدن برای روزهدار مستحب است.
جواب: مسواک زدن در فرض سؤال کراهت دارد و بايد مواظب باشد چيزی وارد حلق نشود.
جواب: بله بيرون آوردن آن واجب است و اگر عمدا ببلعد روزه او باطل است و کفاره نيز بر او واجب میگردد.
جواب: خير.
جواب: بايد به وسيلهاي، از رسيدن غبار غليظ به حلق جلوگيری شود.
جواب: بايد به وسيلهای (مانند ماسك و امثال آن) از رسيدن غبار غليظ به حلق جلوگيری شود.
جواب: روزه او باطل و بنابر احتياط واجب بايد روزه آن را قضا کند، بله اگر کلاهي که مانند اطاقک شيشه اي بوده بر سر داشته باشد روزه او صحيح است.
جواب: بله، زيرا دخول به اندازه حشفه، به تنهايی باطل کننده روزه است.
جواب: در فرض سؤال مرتکب گناه شده و توبه و استغفار از گناه لازم است و بايد از تكرار مجدد آن خودداری شود، و بر هر يک از آن دو، بعد از توبه و استغفار، واجب است روزه آن روز را قضا نموده و کفاره نيز بدهند.
جواب: ملاعبه با همسر در حين روزه بودن کراهت دارد در صورتی که از عدم خروج منی اطمينان داشته باشد، وگرنه بايد اجتناب شود.
جواب: نگاه مورد سؤال حرام بوده ولي چنانچه باعث خروج مني نگردد باطل کننده روزه و موجب غسل نيست، بله کار حرامي را مرتکب شده و آن سبب عدم قبولي و کم شدن معنويت روزه میگردد، زيرا خداي متعال قبولي اعمال را مشروط به تقوي نموده و فرموده است: «إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ»[1].
جواب: بنابر احتياط واجب، بايد روزه آن روز را قضا کند.
جواب: اخلاط سروسينه چنانچه به فضای دهان نرسيده، اشکال ندارد، ولی اگر داخل فضای دهان شود، بنابر احتياط واجب نبايد آن را فرو برد.
جواب: اشکالی ندارد.
جواب: خوردن قرص و دارو روزه را باطل میکند.
جواب: خير، بله در فرض سؤال کراهت دارد.
جواب: استفاده آن در روز كراهت دارد.
جواب: در صورتي که به حلق نرسد اشکال ندارد، ولي اگر به حلق برسد روزه را باطل میکند.
جواب: بله، روزه واجب است و بر اوست که خود را از پرخاشگري با اراده و تصميم قبلي بازدارد، زيرا حديث شريف میفرمايد «چنانچه بردبار نيستي خود را به بردباري زده و بردبار شو».
جواب: غسل جنابت براي شخص جنب، محدوده زمانی خاصی ندارد گرچه بهتر است زودتر آن را انجام دهد، بله غسل برای نماز خواندن واجب است.
جواب: بايد اول غسل کند، ولي چنانچه سحري بخورد و به اندازه تيمم وقت داشته باشد و تيمم کند روزه او صحيح است ولي بهتر است قضاي آن را هم بجا آورد.
جواب: چنانچه عمدا غسل نکرده تا وقت تنگ شده و آنگاه تيمم کرده و با آن روزه شده است، روزه او صحيح است، ولي در فرض سؤال بهتر است قضاي آن را هم بجا آورد.
جواب: چنانچه به تأخير انداختن غسل بعد از اذان صبح به جهت جهل قصوري بوده يعني نمیدانسته که تأخير غسل موجب بطلان است، در چنين صورتي بايد قضاي آن روزها را بجا آورد ولي چنانچه به تأخير انداختن غسل او از روي جهل تقصيري باشد، در اين صورت اضافه برقضا، کفاره نيز واجب میشود.
جواب: کسی که تا اذان صبح بر جنابت بماند نمیتواند آن روز را به نيت قضای ماه رمضان روزه بگيرد اگر چه بقا بر جنابت از روی عمد نباشد اما ساير روزهها اشکال ندارد.
جواب: چنانچه بتواند تيمم کند و با تيمم وارد صبح شود اشکال ندارد.
جواب: روزه او در فرض سؤال صحيح میباشد.
جواب: اگر چنانچه بداند يا عادتش چنين باشد که اگر دوبار بخوابد، پيش از اذان صبح بيدار میشود و تصميم داشته باشد که بعد از بيدار شدن غسل کند، و با اين تصميم بخوابد و تا اذان خواب بماند روزهاش صحيح است.
جواب: فحص از احتلام و عدم آن در فرض سؤال بنابر احتياط واجب لازم بوده و حال که فحص ننموده و بعد کشف شده که محتلم بوده است روزه آن روز را بايد قضا کند.
جواب: روزه او صحيح است چنانچه در همان روز يادش بيايد و غسل را انجام دهد، البته اين حکمِ روزه ماه رمضان و روزههاي ديگر است، ولي در قضاي ماه مبارک رمضان روزه او باطل است.
جواب: بايد روزه آن روزها را قضا کند.
جواب: اگر غسل كردن براي او واقعا حرجی بوده و با تيمم وارد صبح شده باشد، روزه او صحيح است، بله بعد از رفع حرج بايد غسل را به تأخير نيندازد.
جواب: در فرض سؤال بايد قبل از طلوع فجر تيمم بدل از غسل نمايد و روزه او صحيح است.
جواب: اگر ترک تيمم عمداً نبوده روزه او صحيح خواهد بود.
جواب: روزههايي که گرفته صحيح است.
جواب: غسلهايي که در روز براي نماز بايد انجام دهد چنانچه عمداً بجا نياورد روزه او باطل است.
جواب: چنانچه دکتر مورد اعتماد بگويد ضرر دارد يا خود شخص احتمال ضرر عقلائي بدهد، روزه نگيرد.
جواب: در صورتيکه بيماري او در طول سال بوده قضا از او ساقط است و بايد برای هر روز يک مُد طعام که معادل (750) گرم برنج، يا گندم، يا جو و يا نان آن را به فقير بدهد.
باعث تشديد بيماری آنها ميشود، تاکنون نتوانستهام آنها را قانع به ترك روزه کنم، خواهشمنديم ما را در مورد حکم روزه آنها راهنمايی فرماييد؟
جواب: اگر به جهت پيري نتوانند روزه بگيرند يا براي آنها مشقت دارد، روزه بر آنها واجب نيست و بايد براي هر روز يک مد طعام به فقير بدهند، بله چنانچه بعد از ماه رمضان بتوانند روزه بگيرند بنابر احتياط مستحب قضا کنند يا اينکه بجاي آن بايد يک مد طعام ديگر براي هر روز به فقير بدهند.
جواب: روزه در فرض سؤال از آنان ساقط است و فقط يک مد طعام براي هر روز به فقير بدهند.
جواب: اسپری ضد آسم روزه را باطل نمیکند و روزه با آن صحيح است.
جواب: قضاي سالهايي که بيماري در طول سال بوده از او ساقط است و بايد برای هر روز يک مُد طعام که معادل (750) گرم برنج، يا گندم، يا جو و يا نان آن را به فقير بدهد. و در صورت بهبودی از بيماری، روزه سالهايی که نگرفته بنابر احتياط مستحب قضا نمايد، بله سالي که بيماري او قبل از آمدن ماه مبارک رمضان بعدي بر طرف شده است بايد قضا کند و مد طعام بر او نيست مگر اينکه قضاي آن را در آن سال نگيرد که بايد به اضافه بر قضا نمودن در سال بعد يک مد طعام برای هر روز به عنوان فديه تأخير بدهد.
جواب: بنابر احتياط مستحب روزهدار از استعمال آمپول يا سرم که به جای غذا به کار میرود خودداری کند و تزريق آمپولهای ديگر اشکال ندارد و روزه را باطل نمیکند.
جواب: احتياط واجب تداوی است در صورت سهل بودن تداوی و الا خير.
جواب: قضا از او ساقط است و بايد برای هر روز يک مُد طعام معادل (750) گرم برنج يا گندم يا جو و يا نان آن را به فقير بدهد.
جواب: بله کفاره بر او تعلق میگيرد، يعني بايد براي هر روز يک مد طعام معادل (750) گرم برنج يا گندم و يا جو و يا نان آنها و يا آرد آنها را به فقير بدهد.
جواب: در فرض سؤال میتواند به پزشک متخصص و مورد اعتماد مراجعه کرده و طبق دستور او عمل کند، که اگر برای او ضرر دارد، روزه نگيرد و چنانچه بتواند قضا کند بايد قضای آنرا بگيرد، ولي اگر بهبودي حاصل نشود بايد براي هر روز يک مد طعام به فقير بدهد و روزه آن سال از او ساقط میگردد.
جواب: خير ولی مكروه است.
جواب: احتمال ضرر چنانچه موجب ترس شود و نزد مردم بجا باشد کافي است، و ميزان ضرر: بيمار شدن يا شدت پيدا کردن بيماري و يا طولاني شدن آن است.
جواب: واجب است دو کار انجام دهد، يک: فديه تأخير قضاي روزه که هر روز يک مدّ طعام است را به فقير بدهد چنانچه افطار او عمدي نبوده و الا کفاره نيز بايد بدهد، دوم وصيّت کند که سه ماه روزه بدهکار است تا اينکه اگر بهبودي حاصل نشد و تا آخر عمر نتوانست روزه قضاي خود را بجا آورد بعد از او از ثلث ترکهاش براي او قضا کنند.
جواب: چنانچه عذر انسان از بيماري، يا مسافرت و مانند آن تا ماه رمضان سال بعد طول بکشد، قضاي روزههايي را که نگرفته از او ساقط است، بله بايد براي هر روز يک مدّ طعام به فقير بدهد، بله اگر عذر او برطرف شده باشد و عمداً قضا ننموده بايد به اضافه دادن يک مد طعام به فقير که فديه تأخير است قضای آن را نيز بجا آورد.
جواب: اگر احتمال عقلايي که موجب ترس او شود بدهد، روزه نگيرد.
جواب: چنانچه احتمال ضرر که موجب ترس بر خود يا جنين خود شود، بدهد، روزه نشود و براي هر روز کفاره بدهد، آنگاه اگر عذر او وسط سال بر طرف شد قضاي آن را بجا میآورد، ولي اگر تا رمضان سال بعد عذر او باقي بود بايد کفاره دومي براي هر روز بدهد و قضاي آن از او ساقط میگردد.
جواب: يک کفاره براي هر روز بايد بدهد و چنانچه عذر او برطرف شد قضاي آن را نيز بايد بجا آورد ولي اگر عذر او تا ماه رمضان بعدي باقي بود کفاره دومي براي هر روز میدهد و قضاي آن از او ساقط میگردد.
جواب: چنانچه روزه باعث کم شدن يا خشک شدن شير مادر شود، روزه نگيرد و برای هر روز کفاره بدهد، و چنانچه عذر او تا ماه رمضان بعدی ادامه داشت يك کفاره دوم برای هر روز میدهد و روزه آن ديگر قضا ندارد، ولی اگر وسط سال عذر برطرف شد همان يك فديه كافی است و قضای آن را بايد بجا آورد.
جواب: برای هر روز کفاره بدهيد، و چنانچه عذر بارداری يا شيردهی تا ماه رمضان بعدی ادامه داشت يك فديه دوم برای هر روز میدهيد و روزه آن، ديگر قضا ندارد، ولی اگر وسط سال عذر برطرف شد همان يك فديه كافی است و قضای آن را بايد بجا آورد.
جواب: چنانچه به جهت گرمي هوا و بلندي روزها و ضعف بنيه نتواند روزه شود میتواند افطار کند و قضاي آن را در زمستان بجا آورد، بله اگر ضعف بنيه، او به حدي باشد که در زمستان هم نتواند قضا کند، قضاي آن از او ساقط شده ولي براي هر روز بايد يک مد طعام کفاره به فقير بدهد، اما اگر میتوانست قضا کند و نکرد در اين صورت بايد اضافه برقضا يک مد طعام کفاره تأخير براي هر روز نيز به فقير بدهد.
جواب: چنانچه چيزي از آن وارد حلق نشود اشكال ندارد.
جواب: اگر چيزي از آن وارد حلق نشود اشکال ندارد.
جواب: اشکال ندارد.
جواب: جايز است و موجب بطلان روزه نمیشود.
جواب: خير، کفاره تأخير بر عهده خود او میباشد.
جواب: بله روزه او باطل میشود گر چه دو يا يک دقيقه قبل از مغرب شرعي باشد.
جواب: عادت اين است که سه روز اول حتماً خون پي در پي ـ ولو در باطن ـ بوده و پاکي ميان آن نباشد، بنابراين لکه بيني روزهاي اول، استحاضه است و بايد براي نماز اعمال استحاضه را انجام داده و روزه بگيرد و حکم لکه بيني بعد از تمام شدن ايام عادت نيز همين است، بله لکه بيني اگر بعد از سه روز اول که خون در آن پي در پي است بوده يعني: لکه بيني او در ايام عادت باشد حيض است. برچسب : احکام روزه,کامل, نویسنده : مهدی آئین پرست ainparast بازدید : 2511
احکام شرعی...